زخم های سوراخ شده زمانی اتفاق می افتد که یک جسم نوک تیز مانند ناخن یا سوزن به پوست نفوذ کند. این زخم ها در صورت عدم درمان مناسب میتوانند دردناک بوده و خطر عفونت را به همراه داشته باشند. در این راهنمای جامع، ما مراحل درمان موثر زخم سوراخ شده را تشریح می‌کنیم، 32 نکته را برای مراقبت بهینه از زخم ارائه می‌کنیم و روش‌های مختلف برای بهینه‌سازی زخم را مورد بحث قرار می‌دهیم.
مرحله 1: ارزیابی شدت زخم
قبل از شروع هر درمانی، ارزیابی شدت زخم سوراخ شده ضروری است. عمق و محل زخم و همچنین هرگونه علائم عفونت یا اشیاء خارجی فرو رفته در پوست را تعیین کنید. اگر زخم عمیق است، در نزدیکی ساختارهای حیاتی قرار دارد، یا علائم خونریزی یا عفونت شدید را نشان داد، فورا به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.
مرحله 2: دست های خود را تمیز کنید
قبل از لمس یا درمان زخم سوراخ شده، بسیار مهم است که دست های خود را به طور کامل با آب و صابون تمیز کنید. این به حداقل رساندن خطر ورود باکتری یا سایر آلاینده ها به زخم کمک می کند.
مرحله 3: کنترل خونریزی (در صورت وجود)
اگر زخم سوراخ شده به طور فعال خونریزی می کند، با استفاده از یک پارچه تمیز یا پد گاز استریل فشار ملایمی وارد کنید. بالا بردن ناحیه زخمی بالاتر از سطح قلب نیز می‌تواند به کاهش خونریزی کمک کند. اگر خونریزی ادامه یافت یا شدید بود، به دنبال کمک پزشکی باشید.
مرحله 4: زخم را تمیز کنید
برای جلوگیری از عفونت، زخم سوراخ شده را با صابون ملایم و آب گرم تمیز کنید. به آرامی اطراف زخم را بدون مالش دادن مستقیم بشویید. از استفاده از ضد عفونی کننده های خشن مانند پراکسید هیدروژن یا ید خودداری کنید، زیرا ممکن است به بافت سالم آسیب برسانند.
مرحله 5: اجسام خارجی را بردارید (در صورت وجود)
اگر می‌توانید هرگونه اجسام خارجی را در زخم ببینید یا احساس کنید، مانند خرده‌ها یا زباله‌ها، از موچین تمیز برای جدا کردن آنها با دقت استفاده کنید. قبل از استفاده، موچین خود را با تمیز کردن آن با الکل یا آب جوش، استریل کنید.
مرحله 6: از یک ضد عفونی کننده استفاده کنید
پس از تمیز کردن زخم، از محلول یا پماد ضد عفونی کننده استفاده کنید تا از عفونت جلوگیری شود. ضد عفونی کننده های رایج عبارتند از پوویدون ید یا کلرهگزیدین. دستورالعمل های ارائه شده همراه با محصول ضد عفونی کننده را دنبال کنید و از مصرف بیش از حد آن خودداری کنید.
مرحله 7: زخم را بپوشانید
برای محافظت از زخم سوراخ شده در برابر کثیفی، باکتری ها و آسیب بیشتر، آن را با باند یا پانسمان چسب استریل بپوشانید. اطمینان حاصل کنید که پانسمان به اندازه کافی بزرگ است که زخم را کاملاً بپوشاند و آن را در جای خود محکم کنید.
مرحله 8: علائم عفونت را تحت نظر داشته باشید
برای هرگونه علائم عفونت، مانند افزایش درد، قرمزی، تورم، گرما یا تخلیه چرک، زخم سوراخ شده را به دقت زیر نظر داشته باشید. در صورت مشاهده علائم نگران کننده، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
32 نکته برای مراقبت بهینه از زخم سوراخ:
- از لمس زخم با دست های کثیف خودداری کنید.
- به طور منظم پانسمان را عوض کنید یا اگر خیس یا کثیف شد.
- زخم را در حین حمام کردن یا دوش گرفتن خشک نگه دارید.
- از خیساندن زخم در آب (مانند استخر، جکوزی) تا زمان بهبودی کامل خودداری کنید.
- با استفاده از یک پانسمان یا پوشش ضدآب از زخم در برابر رطوبت بیش از حد محافظت کنید.
- از گذاشتن باند چسب به طور مستقیم روی نواحی مودار خودداری کنید تا ناراحتی در حین برداشتن به حداقل برسد.
- زخم‌هایی که روی زخم ایجاد می‌شوند را انتخاب نکنید، زیرا این امر می‌تواند بهبود را به تاخیر بیندازد و خطر عفونت را افزایش دهد.
- در صورت تجویز آنتی‌بیوتیک، آنها را طبق دستور ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود مصرف کنید.
- از پوشیدن لباس‌های تنگ یا کفش‌هایی که میتوانند به محل زخم فشار وارد کنند اجتناب کنید.
- هر زمان ممکن است برای کاهش تورم و بهبودی، ناحیه زخمی را بالا ببرید.
- برای کاهش درد و تورم از کیسه های یخ پیچیده شده در پارچه استفاده کنید (هر بار به 20 دقیقه محدود کنید).
- از استعمال دخانیات خودداری کنید، زیرا می‌تواند بهبود زخم را مختل کند.
- برای حمایت از روند بهبودی، از یک رژیم غذایی سالم غنی از ویتامین ها و مواد معدنی استفاده کنید.
- اگر دیابت یا سایر شرایط پزشکی دارید، دستورالعمل های ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود را برای مراقبت از زخم دنبال کنید.
- از قرار دادن زخم در معرض نور مستقیم خورشید خودداری کنید، زیرا ممکن است بهبود را به تاخیر بیندازد و خطر ایجاد جای زخم را افزایش دهد.
- برای جلوگیری از آلودگی، حیوانات خانگی را از زخم دور نگه دارید.
- از استفاده از کرم‌ها، لوسیون‌ها یا داروهای گیاهی بدون راهنمایی پزشکی روی زخم خودداری کنید.
- به طور کلی بهداشت را رعایت کنید تا خطر عفونت را به حداقل برسانید.
- اگر زخم علائم عفونت را نشان داد، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
- برای ارزیابی و مدیریت زخم با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود پیگیری کنید.
- هنگام انجام فعالیت‌هایی که بر محل زخم فشار وارد می‌کنند (مثلاً بلند کردن اجسام سنگین) تا زمان بهبودی کامل محتاط باشید..
- از استفاده از نوارهای چسب به طور مستقیم روی زخم خودداری کنید، زیرا میتوانند پس از برداشتن باعث تحریک پوست شوند.
- اگر ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما توصیه می کند، اگر واکسن شما به روز نیست، واکسن کزاز بگیرید.
- حوله یا سایر وسایل شخصی را که ممکن است با زخم تماس داشته باشد به اشتراک نگذارید.
- از فرو بردن زخم در منابع آب کثیف (مانند دریاچه‌ها، رودخانه‌ها) تا زمان بهبودی کامل اجتناب کنید.
- اگر متوجه علائم واکنش آلرژیک (مانند خارش، بثورات پوستی) از پانسمان‌ها یا ضدعفونی‌کننده‌ها شدید، مصرف را قطع کرده و با یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی مشورت کنید.
- سعی نکنید زخم های سوراخ عمیق را به تنهایی بخیه بزنید یا ببندید. در صورت لزوم برای بسته شدن مناسب به پزشک مراجعه کنید.
- اگر تب کردید یا علائم بدتر شد، فوراً به دنبال کمک پزشکی باشید.
- کودکان را از اشیاء نوک تیز دور نگه دارید تا از سوراخ شدن زخم جلوگیری شود.
- اشیاء نوک تیز را دور از دسترس کودکان و حیوانات خانگی نگهداری کنید.
- تکنیک های کمک های اولیه را برای زخم های سوراخ شده و سایر آسیب ها آموزش دهید.
- برای کاهش خطر عوارض، در مورد واکسیناسیون کزاز خود به روز باشید.
روش های بهینه سازی زخم:
- درمان زخم با فشار منفی (NPWT): NPWT شامل استفاده از یک پانسمان خلاء برای ترویج بهبود زخم با حذف مایع اضافی، کاهش بار باکتری‌ها و تحریک رشد بافت است.
- Oxygen Therapy Hyperbaric (HBOT): HBOT سطوح بالایی از اکسیژن را به بدن می رساند و با افزایش اکسیژن رسانی به بافت های آسیب دیده، باعث بهبود زخم می شود.
- جایگزین های پوست مهندسی شده زیستی: این محصولات دارای داربستی برای رشد بافت جدید هستند و میتوانند برای بهبود زخم در زخم های پیچیده یا مزمن استفاده شوند.
- عوامل رشد و سیتوکین ها: استفاده از فاکتورهای رشد یا سیتوکین ها در محل زخم می‌تواند فعالیت های سلولی را تحریک کرده و روند بهبود را تسریع کند.
- تحریک الکتریکی: جریان های الکتریکی را می توان به محل زخم اعمال کرد تا جریان خون را بهبود بخشد، مهاجرت سلولی را تقویت کند و ترمیم بافت را تحریک کند.
- لیزر درمانی: لیزر درمانی سطح پایین (LLLT) ممکن است برای بهبود بهبود زخم با افزایش سنتز کلاژن و کاهش التهاب استفاده شود.
- درمان پلاسمای غنی از پلاکت (PRP): PRP حاوی پلاکت‌های غلیظی است که فاکتورهای رشد را آزاد می‌کنند و باعث بازسازی بافت و تسریع بهبود زخم می‌شوند.
برخی از روش‌های بهینه‌سازی زخم ممکن است نیاز به نظارت پزشکی داشته باشند و باید توسط متخصصان مراقبت‌های بهداشتی اجرا شوند.
